https://www.wereldoorlog1418.nl/battleverdun/getuigen.htm Van deze website gebruikte ik de volgende getuigenis:
A French soldier describes the horrors of a bombardment: …When you hear the whistling in the distance your entire body preventively crunches together to prepare for the enormous explosions. Every new explosion is a new attack, a new fatigue, a new affliction. Even nerves of the hardest of steel, are not capable of dealing with this kind of pressure. The moment comes when the blood rushes to your head, the fever burns inside your body and the nerves, numbed with tiredness, are not capable of reacting to anything anymore. It is as if you are tied to a pole and threatened by a man with a hammer. First the hammer is swung backwards in order to hit hard, then it is swung forwards, only missing your scull by an inch, into the splintering pole. In the end you just surrender. Even the strength to guard yourself from splinters now fails you. There is even hardly enough strength left to pray to God….
https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_om_Verdun gebruikte ik voor algemene achtergronden over de slag om Verdun.
Via jaarlijsten op wiki zocht ik naar een gebeurtenis waar het jonge stel goede herinneringen aan kon hebben. Ik koos voor Le Sacre du printemps (vanwege het jaartal, de afstand tot de gebeurtenissen in het verhaal en het feit dat het een tijdbeeld schetst. )
Het verhaal schreef ik voor de wedstrijd “Heel Twente schrijft” 2016. De zin ” en iedere dag, bij de laatste letter, drong zich de gedachte op of wat hier gekerfd stond ooit gezien zou worden.” moest er verplicht in voorkomen.