“Bid voor ons zondaars, nu en in het uur, amen.” Ze struikelde over de woorden die ze iedere dag een beetje meer afraffelde. Het weesgegroet had voor haar geen betekenis meer maar was een automatisme voor iedere maaltijd. Hetzelfde gold voor het Onze Vader, iedere avond voor het slapen gaan. Haar vader keek haar fronsend aan. “Volgende keer alle woorden, anders geen jus.” Zijn stem hoefde niet bars te zijn want zijn woorden waren het al. Ze leek op hem, zei iedereen. Dezelfde…
hoe zacht kan new york hoe weinig licht kan het donker doorbreken schilder ik je boulevards abstracter dan mijn eenzaamheid om in te lijsten en bekijk me zie mij staan hier aan de rand de rand waar ik balanceer om touwen loop, messen ontwijk er is geen uitzicht hier onzichtbaar tussen de meerderheid alleen mijn uitzicht op canvas ingelijst, opgeknoopt uit: Oppervlaktespanning (2016)
“Kijk niet zo somber, de wereld is best mooi”. Het is een oude man die het zegt. Typisch iets voor een man als hij. Ik kijk naar zijn rimpels en zie dat ze voornamelijk omhoog wijzen. Lachrimpels, fijn-leven rimpels. Een zorgeloze tred en een rechte rug. Zijn praktische jas hangt los. Eronder heeft hij een blouse aan en er hangt een stropdas losjes om zijn hals. Het stoort me dat hij zich met mij bemoeit. Straal ik uit dat je tegen mij mag…
Ik vond het opvallend hoe rustig het was in mijn hoofd. Nu ik naast deze oude man zat leek niets zich meer te roeren. “Er waren dagen dat mijn hoofd een echoput leek voor de lach van een ander. ” Als hij opzij kijkt lijkt er begrip in zijn ogen te liggen. De stropdas hangt scheef onder zijn dertien-in-een- dozijn jas. Hij straalt rust en vertrouwen uit. Als ik hem beter bekijk zie ik dat zijn jas versleten is. Ook zijn schoenen hebben…
twee tot de machttien tot de machthonderdachttienmeter sterrenstofraasde ik voorbijom te vinden watik zocht: mij. je had het koudzag ik direct en mijnhanden staken inzakken met bonnetjesvan restaurants enbitterballen met vlammetjes natuurlijk lustte ikook graag een glas met bieren zo gezeten aan detoog vroeg ik naar hier ik werd duizelig vanhet hier en daar wasjij nou jij of was jij iken wie moest ik zijn danjij kletste maar en ikpraatte wat en opeenswerd het zonneklaar als jij hier ik was en ikhier ook…
