Gedichten

Ik leun over de reling van de ​Szabadság híd staar in de diepte en bereken mijn kans mijn geloof liet ik achter op het kussen van hotel Gellért in ruil voor het snoepje dat ik die avond genoten had Een vogel staart me aan zijn ogen blikkeren triomfantelijk in de vertrekkende zon hij weet waarom ik hier sta ik ruik de vervlogen hoop voel de snelheid van mijn vlucht en miljoenen waterdruppels verdrijven mijn eenzaamheid

op het horloge twee keergroter dan zijn polskijkt hij hoe laat het is leunt nonchalant met zijn rug tegen mijn zielbeweegt zijn hoofd op het ritme van het bloeddat door mijn aderen stroomtals was hij een hoedenplankhondje en geeft mij net dat zetjeduwt mij harder hogermijn vlucht op de schommelgeknoopt tussen twee grotelindenbomen de vrije val giert door mijn longenlaat de secondenwijzer inmijn ogen even verstommen