Hondenleven
Hondenleven

Hondenleven

Hij blaft nog één maal 
zijn gewicht steunt
zwaar op mijn schouders

met elke guts word ik lichter

in mijn rechterhand het heft
terwijl mijn linker zich
gedachtenloos ontdoet van

zijn grijs­zwarte vacht

in de weerschijn
zie ik mij:
vervaagde lijnen die

diepte krijgen