Gedichten

Hij blaft nog één maal zijn gewicht steunt zwaar op mijn schouders met elke guts word ik lichter in mijn rechterhand het heft terwijl mijn linker zich gedachtenloos ontdoet van zijn grijs­zwarte vacht in de weerschijn zie ik mij: vervaagde lijnen die diepte krijgen

hoe zacht kan new york hoe weinig licht kan het donker doorbreken schilder ik je boulevards abstracter dan mijn eenzaamheid om in te lijsten en bekijk me zie mij staan hier aan de rand            de rand waar ik balanceer om touwen loop, messen ontwijk er is geen uitzicht hier onzichtbaar tussen de meerderheid alleen mijn uitzicht op canvas ingelijst, opgeknoopt uit: Oppervlaktespanning (2016)

twee tot de machttien tot de machthonderdachttienmeter sterrenstofraasde ik voorbijom te vinden watik zocht: mij. je had het koudzag ik direct en mijnhanden staken inzakken met bonnetjesvan restaurants enbitterballen met vlammetjes natuurlijk lustte ikook graag een glas met bieren zo gezeten aan detoog vroeg ik naar hier ik werd duizelig vanhet hier en daar wasjij nou jij of was jij iken wie moest ik zijn danjij kletste maar en ikpraatte wat en opeenswerd het zonneklaar als jij hier ik was en ikhier ook…